3 grudnia 1957 roku o godz. 16.00 uroczyście rozpoczęła nadawanie Telewizja Katowice. Zgromadzonych przed odbiornikami telewidzów powitała aktorka Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego Liliana Czarska słowami: „Tu Telewizja Katowice. Dobry wieczór Państwu”.
Uroczystego otwarcia ośrodka dokonał Zygmunt Moskwa, a sprawozdawcą z tego wydarzenia, zarazem pierwszym sprawozdawcą Telewizji Katowice, był dziennikarz radiowy Witold Dobrowolski.
Na premierowy program Telewizji Katowice złożyły się dwa filmy dokumentalne autorstwa Edwarda Poloczka: „Narodziny Śląskiej Telewizji” oraz „Śląska Kronika Telewizyjna”. Potem nadano także transmisję z uroczystej akademii z okazji Dnia Górnika, odbywającej się w sali Opery Państwowej w Bytomiu. Program pierwszego dnia na antenie Telewizji Katowice zakończono atrakcyjnie, czyli emisją amerykańskiego (!) filmu fabularnego, który oglądać mogli jednak nieliczni jeszcze właściciele odbiorników telewizyjnych wraz z sąsiadami.
Dzień później widzowie mogli w swoich odbiornikach zobaczyć eksperymentalną retransmisję programu telewizji czechosłowackiej z Pragi.
1 czerwca 1957 roku powołano pierwszego redaktora naczelnego Telewizji Katowice, Janusza Korczyńskiego. W pierwszych dniach swojego istnienia, program Telewizji Katowice ukazywał się trzy razy w tygodniu po mniej więcej trzy godziny. Zaledwie tydzień po rozpoczęciu działalności, do oferty programowej został dołączony poniedziałkowy blok audycji z ośrodka w Warszawie.
Telewizja Katowice stopniowo rozwijała się. 29 kwietnia 1966 r. uruchomiono studio telewizyjne w Bytkowie o powierzchni 432 m kw. i kubaturze 4 752 m sześć., które było największym w Polsce.
Nowe studio rozpoczęło swoją działalność emisją programu rozrywkowego Jacka Fedorowicza w reżyserii Janusza Rzeszewskiego, ze scenografią Jerzego Masłowskiego pod jakże adekwatnym tytułem - „Dziś otwieramy nowe studio”.
Duet postanowił w nowej scenografii wypróbowanego wnętrza nowego studia kontynuować cykl „Przy sobocie po robocie”. Program prowadził niezmiennie Zenon Wiktorczyk, który gościł u siebie gwiazdy polskiej piosenki, a wśród nich m.in.: Marię Koterbską, Danę Lerską, Irenę Santor, Halinę Kunicką, Kalinę Jędrusik, Violettę Villas, Tadeusza Woźniakowskiego, Mieczysława Fogga, Wiktora Zatwarskiego i Jerzego Połomskiego oraz Marylę Rodowicz.
Wraz z otwarciem studia nastąpił rozwój programowy TV Katowice. Obok znanych i popularnych programów jak np. „Gorąca linia” - Gwidona Gaja powstały audycje telewizyjne realizowane w studiu: „Czarne na białym” - Beaty Artemskiej, „Magazyn postępu technicznego” Olgierda Wieczorka oraz „Melodie wielkiego ekranu” autorstwa Tadeusza Kańskiego i Tadeusza Kopcia.
Ogólnopolską widownię zdobyły także programy TVP Katowice, adresowane do młodzieży. Przykładem jest audycja „Turniej o żółtą żyrafę”. Wielkim uznaniem widzów cieszyły się spektakle teatralne.
W styczniu 1958 roku rozpoczęto regularne cotygodniowe prezentacje widowisk teatralnych. Raz w tygodniu na antenie Telewizji Katowice ukazywało się wznowienie spektaklu scenicznego bądź oryginalne widowisko telewizyjne.
Na antenie ogólnopolskiej Telewizji Polskiej spektakle emitowane były w cyklu „Teatru Piątkowego”. Ich reżyserami byli m.in. przez Lidia Zamkow, Tadeusz Aleksandrowicz, Józef Gruda, Jerzy Jarocki. W spektaklach występowali znakomici aktorzy: Gustaw Holoubek, Leszek Herdegen, Bogumił Kobiela, Halina Mikołajska, Tadeusz Łomnicki i Jan Świderski.
Bardzo lubianą przez widzów Telewizji Katowice audycją był program Janusza Cegiełły pod tytułem „Słuchamy i patrzymy”, reżyserowany przez Ryszarda Ray-Zawadzkiego.
W 1966 roku nasza telewizja wyemitowała blisko 280 godzin programu lokalnego, a prawie 300 godzin wyprodukowała na antenę ogólnopolską. W historii pierwszych lat Telewizji Katowice postać, której popularności i gwiazdorstwa odmówić nie sposób. To Krystyna Loska, która pojawiła się po raz pierwszy na antenie TVP Katowice w czerwcu 1962 roku, zapowiadając emisję popularnego serialu „Zorro”. Po dziesięciu latach pracy w Katowicach, przeniosła się do Warszawy, gdzie przepracowała w Telewizji Polskiej kolejne 25 lat.
Z czasem liczba godzin własnego programu Telewizji Katowice uległa zwiększeniu. Wyjątkowo ważnym tematem anteny TVP Katowice były programy muzyczne: koncerty Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji (WOSPRiTV), i cykle Janusza Cegiełły, które gromadziły przed odbiornikami telewizyjnym ogromną widownię.
Janusz Cegiełła współpracował z Telewizją Katowice od roku 1968. Wówczas ukazał się na antenie cykl zatytułowany „Słuchamy i Patrzymy”, w którym autor i jednocześnie prowadzący opowiadał o muzyce i kompozytorach. Program zawsze był bogato ilustrowany przykładami muzycznymi, do czego zaprzęgano całe orkiestry symfoniczne.
Reżyser widowiska Ryszard Ray-Zawadzki, współpracował z Januszem Cegiełłą także przy realizacji kolejnego dużego cyklu o muzyce poważnej zatytułowanego „Żywoty instrumentów”. Program realizowany w latach 1975-1976 otrzymał wiele nagród – Złota Praga, Interwizja, Nagroda Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Nagroda Festiwalu Filmów i Widowisk Telewizyjnych w Olsztynie. W trzynastu odcinkach Janusz Cegiełła zaprezentował kolejne grupy instrumentów wchodzących w skład orkiestry symfonicznej.
Od samego początku najważniejszą pozycją programu Telewizji Katowice był program informacyjny z regionu, czyli „Aktualności” oraz reportaże. Tak jest zresztą do tej pory.
Dzięki wozowi transmisyjnemu możliwe było pokazywanie ważniejszych wydarzeń w regionie, widowisk artystycznych oraz relacjonowanie rozgrywek sportowych z piłką nożną i żużlem na Stadionie Śląskim na czele.
W latach siedemdziesiątych powstało w naszym studio około stu spektakli Teatru Telewizji. Głównym reżyserem ośrodka przez długie lata był Zbigniew Zbrojewski, którego bodaj najbardziej znane spektakle to: „Droga do Czarnolasu” – opowieść o kolejach losu Jana Kochanowskiego ze Zbigniewem Zapasiewiczem w roli głównej – i „Nikt mnie nie zna” z roku 1974 oraz „Obrona Ksantypy” zrealizowana w roku 1977.
W roku 1971 dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach został Ignacy Gogolewski, który podjął także współpracę z telewizją. Na długo w pamięci pozostały jego spektakle telewizyjne z roku 1973 - „Talenty i wielbiciele” Aleksandra Ostrowskiego i „Molierówna” Jeana Anouilh’a, czy przeniesione do studia ze sceny katowickiego teatru spektakle z roku 1974 „Król i aktor” oraz „Kroniki królewskie” – w adaptacji Ludwika Rene.
1 października 1985 roku rozpoczął działalność regionalny program OTV Katowice. Był to w gruncie rzeczy jeden z pomysłów, który miał przyciągnąć widzów z powrotem przed ekrany, i desperacka próba zwiększenia wiarygodności telewizji. W wyniku przeprowadzonej na początku stanu wojennego weryfikacji, w telewizji pozostali jedynie dyspozycyjni dziennikarze, którzy gwarantowali „wierność linii partii”.
Przedpołudniowy program regionalny opracowany przez ekipę Telewizji Katowice w roku 1985 był absolutną nowością na polskiej arenie telewizyjnej. Idea była stosunkowo prosta: wejścia na antenę ze studia na żywo urozmaicane były teledyskami sprowadzanymi przy pomocy rozmaitych kanałów z krajów europejskich albo krótkimi felietonami czy reportażami telewizyjnymi. Całość koordynował redaktor Edward Kozak, do którego dołączyli koledzy m.in. Włodzimierz Pawlak, Andrzej Gruszczyński, Jerzy Łuczak oraz początkujący Wojciech Zamorski, który otrzymał „działkę” muzyczną.
W 1986 roku według przeprowadzonych badań możliwość odbioru, bez zakłóceń, miało ponad 80 proc. mieszkańców regionu. Pojawił się m.in. program „Zajechał wóz do …” oraz nowe premiery teatralne.
Upadek komunizmu przyniósł zmiany. Do pracy w TVP Katowice po 1989 roku wrócili dziennikarze i pracownicy wyrzuceni w czasie stanu wojennego. Odeszli skompromitowani oraz dyspozycyjni.
W 1990 roku powstaje Górnośląska Telewizja Regionalna (GTR-3). Jej twórcami są Wojciech Sarnowicz i Michał Smolorz. Programy emitowane są przed i po południu, a w 1991 r. zaczyna się nowy okres w dziejach Telewizji Katowice – to przejście techniki telewizyjnej na nowoczesny cyfrowy system rejestracji i emisji programów. Telewizja Katowice przeżywa wtedy renesans, i emituje 24 godziny na dobę własny program.
W każde niedzielne popołudnie w godzinach 14-15 emitowana była Telefoniada. To teleturniej, który sprawiał, że ulice Śląska pustoszały. Nie ma chyba na Śląsku osoby, która by nie pamiętała tego tytułu. Teleturniej przez dziewięć lat był na antenie. Przez pierwsze lata program realizowali Bolesław Cader i Wojciech Majewski, później na placu boju pozostał sam Bolesław Cader. Był to pierwszy tego rodzaju program w Telewizji Polskiej - na żywo, w telefonicznej łączności z widzami i publicznością w studiu.
W 1995 roku po likwidacji Komitetu ds. Radia i Telewizji, katowicki ośrodek otrzymuje status oddziału spółki akcyjnej Skarbu państwa. Nowa nazwa brzmi: Telewizja Polska S.A. Oddział w Katowicach.
Obecnie TVP Katowice jest dużym oddziałem publicznej Telewizji Polskiej. Realizuje programy dla anteny własnej i dla anten ogólnopolskich. Jest liderem w produkcji materiałów informacyjnych, głównie dla TVP3 i TVP Info, ale również dla innych anten ogólnopolskich. Co piąty news w ogólnopolskich programach informacyjnych TVP jest wyprodukowany w TVP Katowice.
Atutem Oddziału TVP SA jest profesjonalna i wszechstronna załoga. Dysponuje wiedzą oraz doświadczeniem w produkcji zarówno prostych form, jak i audycji o znacznym stopniu skomplikowania.
Dziennikarze serwisów informacyjnych, reportażyści i dokumentaliści TVP Katowice są laureatami wielu prestiżowych konkursów dziennikarskich.
Wystawa fotograficzna w Muzeum Historii Katowic pokazuje 60 lat historii katowickiego ośrodka. Zobaczyć będzie można wyjątkowe zdjęcia archiwalne przedstawiające budowę, pierwsze eksperymentalne transmisje, fotosy z programów i realizacji Teatru Telewizji. Przypomnimy twarze znanych prezenterów i dziennikarzy pracujących w Bytkowie. Pokażemy okres świetności TV Katowice – fotosy z tak znanych programów jak „Telefoniada” , „Zgadula”, „Pani Modna” , „100% live”.
Kulisy dzisiejszej telewizji zobaczyć będzie można na zdjęciach Tomasza Jodłowskiego.
Wystawie towarzyszyć będzie katalog.
Wystawa trwa do 15 marca, Dział Teatralno-Filmowy, ul. Kopernika 11, Katowice.
Serdecznie zapraszamy.
żródło: www.mhk.katowice.pl