Miasto Czechowice-Dziedzice (na początku w nazwie były tylko Czechowice) powstało z połączenia dwóch starych miejscowości, mogących się pochwalić średniowiecznymi korzeniami: Czechowic na południu i Dziedzic na północy. Przez stulecia wchodziły one w skład Księstwa Cieszyńskiego i Wolnego Państwa Bielskiego. Właścicielami Czechowic byli przedstawiciele możnych rodów szlacheckich, m.in. Czelów i Sokołowskich.
W XVII stuleciu w posiadanie Czechowic weszli Kotulińscy z Kotulina. W historii miejscowości najlepiej zapisał się Franciszek Karol Kotuliński, który w latach 20. XVIII wieku sprezentował materiały budowlane potrzebne do wzniesienia murowanego kościoła parafialnego św. Katarzyny, dla siebie zaś wzniósł (kilkanaście lat później) okazały pałac.
W 1765 roku nowym gospodarzem w miejscowości został hrabia Andrzej Renard. Zmodernizował on pałac, przyłożył się do upiększenia parku i ogrodu (zawdzięczamy mu lipową aleję łączącą pałac z kościołem), założył bażanciarnię. Znany też był jako dobry gospodarz swojego majątku ziemskiego.
Ostatnimi właścicielami pałacu byli bielscy przedsiębiorcy, Zipserowie. Po wojnie majątek znacjonalizowano, a w gmachu umieszczono szkołę. Pod koniec ubiegłego wieku nie przypominał już reprezentacyjnego obiektu z czasów świetności. Na początku bieżącego stulecia pałac i park nabyła firma „Polplast”, która po gruntownej renowacji otwarła w nim czterogwiazdkowy hotel.
XVIII-wieczny gmach zbudowano w stylu barokowym, a w jego zdobnictwie można zobaczyć elementy rokoka. Budynek przykryty jest dachem mansardowym. W elewacji frontowej wyróżnia się trójosiowy ryzalit z tympanonem, na którym widzimy herb Renardów. Od strony parku dobudowano oszkloną werandę – ogród zimowy. Uwagę przyciągają rokokowe sztukaterie.
Wyjątkowo ładnie prezentuje się park, którego ozdobą są 200-letnie lipy kandelabrowe.
