Wyszukiwarka
Liczba elementów: 16
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria
Jak wskazują badania archeologiczne, wzniesienie znajdujące się w centrum dzisiejszego Cieszyna zasiedlane było już od czasów starożytnych. W X w. powstał tu gród obronny, początkowo drewniany. W 1155 r. ówczesny Tessin wymieniany jest w bulli papieża Hadriana IV. W tych czasach Cieszyn posiadał już rangę kasztelanii. W XI lub XII w. (obecnie przyjmuje się raczej stulecie późniejsze) wzniesiony został tutaj kościół św. Mikołaja w kształcie rotundy, będący obecnie jednym z najstarszych polskich zabytków architektury. Zbudowana z płaskich ciosów wapiennych świątynia pełniła funkcję kaplicy zamkowej, a od 1240 r. stała się też kościołem parafialnym Cieszyna. Kolista nawa budowli przekryta została kopułą z kamieni układanych koncentrycznie. W 1839 r. obiekt przebudowano niezbyt fortunnie w stylu klasycystycznym, po której uzyskał on duże półkoliste okna. W latach 1947-1955 podczas konserwacji przywrócono kościołowi pierwotny charakter. Rotunda św. Mikołaja w Cieszynie stanowi element umieszczony na współczesnym banknocie 20-złotowym. Z końcem XIII w., gdy utworzone zostało Księstwo Cieszyńskie, zamek stał się siedzibą władcy. Druga połowa w. XIV przyniosła wzniesienie zamku murowanego przez księcia Przemysła I Noszaka. Wówczas to powstała m.in. zachowana do dziś gotycka Wieża Piastowska. Jest ona jedną z czterech dawniej istniejących wież. Zbudowana została z kamienia łamanego i ciosów kamiennych na planie kwadratu, a ma 24 m wysokości. W górnej części wieży w XV w. nadbudowano ceglany ganek. Pod narożnymi wykuszami budowli znajdują się cztery kamienne, gotyckie tarcze herbowe z orłami piastowskimi. Kilkakrotnie restaurowaną wieżę uznano za symbol Cieszyna i świadectwo jego piastowskiej przeszłości. Z udostępnionego do zwiedzania obiektu rozpościera się panorama miasta oraz Beskidów. Rozrastający się przez dziesięciolecia zamek został poważnie zniszczony w XVII w. czasie Wojny Trzydziestoletniej, choć pełnił swe funkcje przez kolejne dwa stulecia. Wreszcie w 1839 większość obiektów rozebrano na polecenie księcia Karola Habsburga, pozostawiając m.in. wieżę oraz rotundę, którą poddano klasycystycznej przebudowie. Wkrótce na miejscu zdolnej części zamku zbudowano klasycystyczny pałac, zakładając równocześnie romantyczny park. Pałac, wzniesiony przez architekta wiedeńskiego dworu Habsburgów, Józefa Kornhäusla, stanowi dziś siedzibę szkoły muzycznej. Na początku naszego wieku obiekt ten był restaurowany. Obok pałacu, w dawnej oranżerii urządzono siedzibę centrum design pod nazwą Zamek Cieszyn. U stóp wzgórza stoi pomnik legionistów śląskich, odbudowany w ostatnim czasie (poprzedni monument w 1939 r. zniszczyli Niemcy).
Z początkiem XX wieku miasto rosło, w związku z czym pojawiła się potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Zabrał się za to ksiądz Bolesław Pieńkowski. Projekt architektoniczny opracował znany z licznych realizacji w Wielkopolsce Tomasz Pajzderski, nad budową czuwał inż. Hugon Kuder (projektant kościołów m.in. w Warszawie i Siewierzu). Świątynię wznoszono w latach 1904-1913. Powstał obiekt o imponujących rozmiarach: nawa główna ma 68 m długości i 24 szerokości. Kopuła nad transeptem sięga 51 m, wieże wymurowano do wysokości 39. Trójnawową bazylikę zbudowano z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Od frontu znajdują się dwie wieże na planie kwadratu, wzrok przyciąga jednak ośmioboczna rotunda z kopułą nad przecięciem naw. Stylistycznie świątynia nawiązuje do sztuki romańskiej (charakterystyczne portale), choć nie brakuje elementów gotyckich, jak np. maswerki. Wewnątrz kościoła, po obu stronach nawy głównej, zbudowano empory. Polichromię wykonał profesor Maciej Makarewicz. Jako że budowę świątyni wspierali górnicy z Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, nie mogło zabraknąć kaplicy św. Barbary; nad nią umieszczono balkon z kroksztynami zakończonymi głowami górników w czapkach. Wiele elementów wyposażenia przejęto ze starej świątyni. Szczególnie cenne są: barokowy prospekt organowy z 1636 roku, wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku, krucyfiks z 1610 roku czy barokowy nagrobek Fryderyka Paczka. Wyjątkowym zabytkiem jest chrzcielnica wykonana z XVII-wiecznego tamburu bojowego. W świątyni oddaje się szczególną cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia. Od 2000 roku kościół gości wykonawców i publiczność Ogólnopolskiego Festiwalu Ave Maria