Wyszukiwarka
Liczba elementów: 21
Alejka
Wycieczki: Zagroda Żubrów w Pszczynie
Obecność żubrów na ziemi pszczyńskiej sięga roku 1865, kiedy książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg za 20 jeleni otrzymał od cara Aleksandra II 4 żubry. Po I wojnie światowej, kiedy białowieskie stado żubrów było wytępione, dzięki żubrom pszczyńskim zdołano je odbudować. Hodowla żubrów pszczyńskich odbywa się w rezerwacie „Żubrowisko” w Jankowicach, natomiast na terenie parku pszczyńskiego urządzono Pokazową Zagrodę Żubrów, w skład której wchodzą dwie zagrody, których łączna powierzchnia wynosi ok. 10 ha. Towarzyszą im paśniki, obiekt kwarantannowy oraz magazyny karmy. Zwierzęta oglądać można z widokowego pomostu (osoby niepełnosprawne mogą na niego wyjechać windą). Obok żubrów znajdziemy tutaj również innych przedstawicieli świata zwierzęcego. Na terenie Zagrody mieszkają jelenie, sarny, daniele, muflony, a także kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, łabędzie, bernikle, gęsi łabędzionose oraz dumnie przechadzające się pawie. Zwiedzanie ułatwia ścieżka edukacyjna oraz ekspozycja prezentująca świat zwierzęcy i roślinny ziemi pszczyńskiej. W interesujący i przystępny sposób ze zwyczajami żubrów oraz ich historią w Pszczynie zaznajamia trójwymiarowy film. Salę kinową można wykorzystać także dla celów seminariów, szkoleń czy spotkań biznesowych. W sąsiedztwie obiektu znajduje się restauracja. Żubr jest zwierzęciem roślinożernym - zjada przede wszystkim rośliny zielne i trawy, zaś zimą i wiosną także korę i pędy niektórych drzew i krzewów oraz żołędzie i kasztany. Większość czasu w dzień żubr spędza właśnie na jedzeniu - warto wiedzieć, że dorosły osobnik konsumuje od 40 do 60 kg pożywienia na dobę. Żubr był kiedyś zagrożony wyginięciem. Jego populacja spadała od średniowiecza w miarę wyrębu lasów i polowań. Pod koniec XVIII wieku gatunek ten występował tylko w Puszczy Białowieskiej i na Kaukazie. Ochronę gatunku podejmowali polscy królowie i carowie rosyjscy, jednak w okresie międzywojennym były na świecie już tylko 54 żubry. Wszystkie żyjące dziś egzemplarze tego pięknego gatunku są potomkami 12 zwierząt, z których odtworzono obecną populację. W ostatnich latach na całym świecie żyło około 4200 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w zamkniętych hodowlach. W Polsce jest ok. 1200 przedstawicieli tego gatunku - połowa w Puszczy Białowieskiej.
więcej >>
Ekspozycja w budynku edukacyjnym
Wycieczki: Zagroda Żubrów w Pszczynie
Obecność żubrów na ziemi pszczyńskiej sięga roku 1865, kiedy książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg za 20 jeleni otrzymał od cara Aleksandra II 4 żubry. Po I wojnie światowej, kiedy białowieskie stado żubrów było wytępione, dzięki żubrom pszczyńskim zdołano je odbudować. Hodowla żubrów pszczyńskich odbywa się w rezerwacie „Żubrowisko” w Jankowicach, natomiast na terenie parku pszczyńskiego urządzono Pokazową Zagrodę Żubrów, w skład której wchodzą dwie zagrody, których łączna powierzchnia wynosi ok. 10 ha. Towarzyszą im paśniki, obiekt kwarantannowy oraz magazyny karmy. Zwierzęta oglądać można z widokowego pomostu (osoby niepełnosprawne mogą na niego wyjechać windą). Obok żubrów znajdziemy tutaj również innych przedstawicieli świata zwierzęcego. Na terenie Zagrody mieszkają jelenie, sarny, daniele, muflony, a także kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, łabędzie, bernikle, gęsi łabędzionose oraz dumnie przechadzające się pawie. Zwiedzanie ułatwia ścieżka edukacyjna oraz ekspozycja prezentująca świat zwierzęcy i roślinny ziemi pszczyńskiej. W interesujący i przystępny sposób ze zwyczajami żubrów oraz ich historią w Pszczynie zaznajamia trójwymiarowy film. Salę kinową można wykorzystać także dla celów seminariów, szkoleń czy spotkań biznesowych. W sąsiedztwie obiektu znajduje się restauracja. Żubr jest zwierzęciem roślinożernym - zjada przede wszystkim rośliny zielne i trawy, zaś zimą i wiosną także korę i pędy niektórych drzew i krzewów oraz żołędzie i kasztany. Większość czasu w dzień żubr spędza właśnie na jedzeniu - warto wiedzieć, że dorosły osobnik konsumuje od 40 do 60 kg pożywienia na dobę. Żubr był kiedyś zagrożony wyginięciem. Jego populacja spadała od średniowiecza w miarę wyrębu lasów i polowań. Pod koniec XVIII wieku gatunek ten występował tylko w Puszczy Białowieskiej i na Kaukazie. Ochronę gatunku podejmowali polscy królowie i carowie rosyjscy, jednak w okresie międzywojennym były na świecie już tylko 54 żubry. Wszystkie żyjące dziś egzemplarze tego pięknego gatunku są potomkami 12 zwierząt, z których odtworzono obecną populację. W ostatnich latach na całym świecie żyło około 4200 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w zamkniętych hodowlach. W Polsce jest ok. 1200 przedstawicieli tego gatunku - połowa w Puszczy Białowieskiej.
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Muzeum Częstochowskie - Rezerwat Archeologiczny
Wycieczki: Rezerwat Archeologiczny w Częstochowie
Raków jest południowo-wschodnią dzielnicą Częstochowy, położoną na lewym brzegu Warty. Na przełomie XIX i XX wieku wieś rozbudowała się w osadę przemysłową, w której największym pracodawcą była Huta Częstochowa. W okresie międzywojennym Raków stał się częścią Częstochowy. W połowie lat 50. ubiegłego wieku, podczas prac ziemnych związanych z budową wiaduktu na alei Pokoju, odkryto tutaj cmentarzysko ludności kultury łużyckiej. Od razu zainteresowali się nim archeolodzy. W latach 1960-1961 przeprowadzono badania, w wyniku których odsłonięto 69 grobów. W tym czasie podjęto decyzję o objęciu cmentarzyska ochroną. Jego fragment zabezpieczono metodą petryfikacji, wzniesiono pawilon wystawowy i przygotowano ekspozycję. Uroczyste otwarcie muzeum nastąpiło w roku 1965. Obecny, nowoczesny, pawilon wzniesiono na początku XXI wieku. W Rezerwacie Archeologicznym możemy zobaczyć cmentarzysko ludności kultury łużyckiej, które było użytkowane w latach mniej więcej od roku 750 do 550 przed Chrystusem. To okres przejściowy, przypadający na najmłodszy okres epoki brązu i wczesną epokę żelaza. Naukowcy przebadali tutaj 33 pochówki szkieletowe i 22 pochówki ciałopalne. W gablotach wystawienniczych prezentuje się przedmioty, które trafiły do grobów podczas obrzędów pogrzebowych. Zobaczymy więc w nich wyroby ceramiczne (m.in. garnki, misy i czarki), narzędzia (np. noże żelazne czy sierp z brązu), ozdoby z brązu i żelaza (chociażby naszyjniki, szpile, guziczki, bransolety) oraz broń (m.in. żelazne groty włóczni i brązowy grocik strzały).
więcej >>
Rynek
Wycieczki: Szlak Kultury Żydowskiej w Żarkach, Uroki małych miasteczek
Żarki liczą około 7 tysięcy mieszkańców i leżą pomiędzy Częstochową a Zawierciem. Geograficznie należą zarówno do Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, jak i Obniżenia Górnej Warty. W pobliżu miasta najlepiej widoczna staje się ciekawostka geologiczna, zwana questą jurajską. Historia Żarek rozpoczęła się w czasach średniowiecznych. Przypuszcza się, że prawa miejskie uzyskały pod koniec XIV wieku - w każdym razie w 1406 roku król Władysław Jagiełło przeniósł im prawo miejskie z polskiego na niemieckie typu średzkiego. Przez wiele stuleci miejscowość pozostawała w rękach właścicieli prywatnych, m.in. Myszkowskich, Korycińskich i Męcińskich. Mieszkańcy Żarek zajmowali się handlem, rzemiosłem i uprawą ziemi. Od połowy XVI stulecia wielką renomą cieszyły się żareckie jarmarki i cotygodniowe targi. Podczas rozbiorów w mieście powstało kilka zakładów przemysłowych, duże znaczenie zyskała też społeczność żydowska. Po powstaniu styczniowym władze carskie odebrały Żarkom prawa miejskie, a na ich przywrócenie trzeba było czekać do 1949 roku. Układ urbanistyczny Żarek, z rynkiem (funkcjonującym obecnie pod nazwą placu Jana Pawła II) i siecią przyległych ulic, ukształtował się już pod koniec średniowiecza - chociaż w późniejszych stuleciach ulegał modyfikacjom. Plac rynkowy ma kształt trapezu; uwagę zwracają, wyrastające z płyty rynku, fragmenty kamiennych murów, które należały albo do budynku dawnego ratusza, albo są pozostałością hali targowej. Jednak najciekawszym przyrynkowym obiektem jest - stojący po wschodniej stronie - kościół parafialny pod wezwaniem Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Warto także zwrócić uwagę na zwartą zabudowę centrum, przed wojną zamieszkanego głównie przez Żydów. Ciasny labirynt uliczek i domy wręcz przyklejone do siebie do dzisiaj zachowały swój dawny koloryt. Od czasów powojennych ważną rolę w mieście pełni, wytyczony we wschodniej części miasta, plac targowy. W jego pobliżu znajdziemy żarecki ewenement, czyli zespół kamiennych stodół z przełomu XIX i XX wieku, które należały do mieszczan zajmujących się działalnością rolniczą.
więcej >>
Zagroda danieli
Wycieczki: Zagroda Żubrów w Pszczynie
Obecność żubrów na ziemi pszczyńskiej sięga roku 1865, kiedy książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg za 20 jeleni otrzymał od cara Aleksandra II 4 żubry. Po I wojnie światowej, kiedy białowieskie stado żubrów było wytępione, dzięki żubrom pszczyńskim zdołano je odbudować. Hodowla żubrów pszczyńskich odbywa się w rezerwacie „Żubrowisko” w Jankowicach, natomiast na terenie parku pszczyńskiego urządzono Pokazową Zagrodę Żubrów, w skład której wchodzą dwie zagrody, których łączna powierzchnia wynosi ok. 10 ha. Towarzyszą im paśniki, obiekt kwarantannowy oraz magazyny karmy. Zwierzęta oglądać można z widokowego pomostu (osoby niepełnosprawne mogą na niego wyjechać windą). Obok żubrów znajdziemy tutaj również innych przedstawicieli świata zwierzęcego. Na terenie Zagrody mieszkają jelenie, sarny, daniele, muflony, a także kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, łabędzie, bernikle, gęsi łabędzionose oraz dumnie przechadzające się pawie. Zwiedzanie ułatwia ścieżka edukacyjna oraz ekspozycja prezentująca świat zwierzęcy i roślinny ziemi pszczyńskiej. W interesujący i przystępny sposób ze zwyczajami żubrów oraz ich historią w Pszczynie zaznajamia trójwymiarowy film. Salę kinową można wykorzystać także dla celów seminariów, szkoleń czy spotkań biznesowych. W sąsiedztwie obiektu znajduje się restauracja. Żubr jest zwierzęciem roślinożernym - zjada przede wszystkim rośliny zielne i trawy, zaś zimą i wiosną także korę i pędy niektórych drzew i krzewów oraz żołędzie i kasztany. Większość czasu w dzień żubr spędza właśnie na jedzeniu - warto wiedzieć, że dorosły osobnik konsumuje od 40 do 60 kg pożywienia na dobę. Żubr był kiedyś zagrożony wyginięciem. Jego populacja spadała od średniowiecza w miarę wyrębu lasów i polowań. Pod koniec XVIII wieku gatunek ten występował tylko w Puszczy Białowieskiej i na Kaukazie. Ochronę gatunku podejmowali polscy królowie i carowie rosyjscy, jednak w okresie międzywojennym były na świecie już tylko 54 żubry. Wszystkie żyjące dziś egzemplarze tego pięknego gatunku są potomkami 12 zwierząt, z których odtworzono obecną populację. W ostatnich latach na całym świecie żyło około 4200 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w zamkniętych hodowlach. W Polsce jest ok. 1200 przedstawicieli tego gatunku - połowa w Puszczy Białowieskiej.
więcej >>
Zagroda jeleni szlachetnych
Wycieczki: Zagroda Żubrów w Pszczynie
Obecność żubrów na ziemi pszczyńskiej sięga roku 1865, kiedy książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg za 20 jeleni otrzymał od cara Aleksandra II 4 żubry. Po I wojnie światowej, kiedy białowieskie stado żubrów było wytępione, dzięki żubrom pszczyńskim zdołano je odbudować. Hodowla żubrów pszczyńskich odbywa się w rezerwacie „Żubrowisko” w Jankowicach, natomiast na terenie parku pszczyńskiego urządzono Pokazową Zagrodę Żubrów, w skład której wchodzą dwie zagrody, których łączna powierzchnia wynosi ok. 10 ha. Towarzyszą im paśniki, obiekt kwarantannowy oraz magazyny karmy. Zwierzęta oglądać można z widokowego pomostu (osoby niepełnosprawne mogą na niego wyjechać windą). Obok żubrów znajdziemy tutaj również innych przedstawicieli świata zwierzęcego. Na terenie Zagrody mieszkają jelenie, sarny, daniele, muflony, a także kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, łabędzie, bernikle, gęsi łabędzionose oraz dumnie przechadzające się pawie. Zwiedzanie ułatwia ścieżka edukacyjna oraz ekspozycja prezentująca świat zwierzęcy i roślinny ziemi pszczyńskiej. W interesujący i przystępny sposób ze zwyczajami żubrów oraz ich historią w Pszczynie zaznajamia trójwymiarowy film. Salę kinową można wykorzystać także dla celów seminariów, szkoleń czy spotkań biznesowych. W sąsiedztwie obiektu znajduje się restauracja. Żubr jest zwierzęciem roślinożernym - zjada przede wszystkim rośliny zielne i trawy, zaś zimą i wiosną także korę i pędy niektórych drzew i krzewów oraz żołędzie i kasztany. Większość czasu w dzień żubr spędza właśnie na jedzeniu - warto wiedzieć, że dorosły osobnik konsumuje od 40 do 60 kg pożywienia na dobę. Żubr był kiedyś zagrożony wyginięciem. Jego populacja spadała od średniowiecza w miarę wyrębu lasów i polowań. Pod koniec XVIII wieku gatunek ten występował tylko w Puszczy Białowieskiej i na Kaukazie. Ochronę gatunku podejmowali polscy królowie i carowie rosyjscy, jednak w okresie międzywojennym były na świecie już tylko 54 żubry. Wszystkie żyjące dziś egzemplarze tego pięknego gatunku są potomkami 12 zwierząt, z których odtworzono obecną populację. W ostatnich latach na całym świecie żyło około 4200 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w zamkniętych hodowlach. W Polsce jest ok. 1200 przedstawicieli tego gatunku - połowa w Puszczy Białowieskiej.
więcej >>
Zagroda Żubrów
Wycieczki: Spacerem po Pszczynie, Zagroda Żubrów w Pszczynie, GOP Rodzinnie
Obecność żubrów na ziemi pszczyńskiej sięga roku 1865, kiedy książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg za 20 jeleni otrzymał od cara Aleksandra II 4 żubry. Po I wojnie światowej, kiedy białowieskie stado żubrów było wytępione, dzięki żubrom pszczyńskim zdołano je odbudować. Hodowla żubrów pszczyńskich odbywa się w rezerwacie „Żubrowisko” w Jankowicach, natomiast na terenie parku pszczyńskiego urządzono Pokazową Zagrodę Żubrów, w skład której wchodzą dwie zagrody, których łączna powierzchnia wynosi ok. 10 ha. Towarzyszą im paśniki, obiekt kwarantannowy oraz magazyny karmy. Zwierzęta oglądać można z widokowego pomostu (osoby niepełnosprawne mogą na niego wyjechać windą). Obok żubrów znajdziemy tutaj również innych przedstawicieli świata zwierzęcego. Na terenie Zagrody mieszkają jelenie, sarny, daniele, muflony, a także kaczki krzyżówki, kazarki rdzawe, łabędzie, bernikle, gęsi łabędzionose oraz dumnie przechadzające się pawie. Zwiedzanie ułatwia ścieżka edukacyjna oraz ekspozycja prezentująca świat zwierzęcy i roślinny ziemi pszczyńskiej. W interesujący i przystępny sposób ze zwyczajami żubrów oraz ich historią w Pszczynie zaznajamia trójwymiarowy film. Salę kinową można wykorzystać także dla celów seminariów, szkoleń czy spotkań biznesowych. W sąsiedztwie obiektu znajduje się restauracja. Żubr jest zwierzęciem roślinożernym - zjada przede wszystkim rośliny zielne i trawy, zaś zimą i wiosną także korę i pędy niektórych drzew i krzewów oraz żołędzie i kasztany. Większość czasu w dzień żubr spędza właśnie na jedzeniu - warto wiedzieć, że dorosły osobnik konsumuje od 40 do 60 kg pożywienia na dobę. Żubr był kiedyś zagrożony wyginięciem. Jego populacja spadała od średniowiecza w miarę wyrębu lasów i polowań. Pod koniec XVIII wieku gatunek ten występował tylko w Puszczy Białowieskiej i na Kaukazie. Ochronę gatunku podejmowali polscy królowie i carowie rosyjscy, jednak w okresie międzywojennym były na świecie już tylko 54 żubry. Wszystkie żyjące dziś egzemplarze tego pięknego gatunku są potomkami 12 zwierząt, z których odtworzono obecną populację. W ostatnich latach na całym świecie żyło około 4200 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w zamkniętych hodowlach. W Polsce jest ok. 1200 przedstawicieli tego gatunku - połowa w Puszczy Białowieskiej.
więcej >>
Obiekty i miejsca
Trasy
Wirtualne wycieczki
Panoramy
Wydarzenia
Aktualności
Galerie
Artykuły
Podserwisy
Audiowycieczki
Informacje
Potrawy
Organizatorzy
Użytkownicy
Planer podróży Planer podróży 0
    Przejdź do planera Dodaj pierwszy punkt do planera